Category: प्रासंगिक

  • Best time in life

    Hii friends, Once again I am here to share some good time of my life. Great time I spent. Some days before I was at the same place where I got my live; of coarse my life friends. But this time I was not alone. My love; my life was with me. We go there just to recollect the excitement and joy of that most memorable day of our life.
    There was lot of time for world to awake. None of signs of sunrise were within miles of that seashore. Sea was only the person who was daring to break the deep silence by hitting his waves. And we two were just calm and quiet. We were walking on the wet sand of sea shore leaving our small footprints over long seashore knowing that they have no future. Next wave is going to take them with her. Our hands came together and started their talks which were full of love. But still we were quiet and enjoying the wave sounds.
    Wind breeze which was trying to make us close at our first meeting; now was eager to separate us. Every now and then she was trying to pass through us like naughty little kitties. But unknowingly to breeze herself, she was putting us more closer. How? That also I should tell? Ok.. That dumb breeze forgot that she is chill. Her chills were sending shocks through our bodies and we were coming more closer on each shock.
    After long, long, long walk; I mean many to and fros on wet sand with great silence; we sat on same rock where I dared to propose her. Our hands were still together and having their lovely talks. Along with talking hands and silent we, one more couple gather there; my shoulder and her head. But they chose to remain silent like us.
    Both of us were watching the horizon and watching for other to break the ice. How many minutes passed by us; staring at us that we really don’t know. We were just feeling the beauty of masterpiece created by greatest artist in the world; the nature.
    Slowly colors started to change at horizon and new joy was started to flow through nature. And at the same instance we both came and broke the ice with exactly the same words. The most beautiful words in world; ” I love you.”
    As soon as she came to know that we caught same moment for same words; blush took over all the expressions on her face. Let me tell you friends; she look most beautiful whenever she blush. I just couldn’t control friends, I just couldn’t control myself and I kissed her on her forehead. After that both of us kept praising each other. And suddenly words came taking my voice; ” Love; you are my life. Don’t leave me; please never go away from me. Without you I will be like body without soul.” On this she replied only “Hmmmmmmm………”; with churning her nose on my chest and hugging me tightly.
    And again we headed to silence. Now there was only sound of sea waves hitting shore. They were making sound like our ancestors blessings us for our happy life saying “stay as you are whole life………..”

  • आठवांचे मोती……

    नमस्कार मित्रांनो..

    एक काम करा एक १९-२० वर्षाच्या तरुणाची खोली डोळ्यापुढे आणा. सोयीसाठी आपण त्याचं नाव बंड्या??? नको खूप जुनं वाटतं. सनी ठेऊ. चालेल?? साधारण काय चित्र डोळ्यापुढे उभं राहील??? एका बाजूला कॉट आहे, ज्यावर इतका पसारा आहे की गादी आहे की नाही हेच दिसत नाही. पसारा म्हणजे काय हो, २ – ४ cd ची कव्हर्स पडली आहे, एखाद दुसरी वही आणि पुस्तक, ५-६ कपडे, आणि तो स्वतः. इतक्या सगळ्या गोष्टी असल्या की मग कशी काय गादी सापडेल??? ही झाली कॉट. दुसरीकडे कधीही न अवरलेल कपाट. न अवरलेल म्हणजे जर उघडलं तर किमान ७-८ गोष्टी खाली आल्याच पाहिजेत. एका बाजूला अभ्यासासाठी म्हणून वडिलांनी कौतुकानी घेतलेलं टेबल. पण चिरंजीवांनी जणू तिथे कधीच अभ्यास न करण्याचा चंग बांधलेला असतो. त्यावर फक्त परीक्षे आधी २-३ दिवसच हात लावण्यासाठी घेतलेली वह्या पुस्तकं, मुलगा कॉमर्सचा असेल तर पुस्तकांची जागा शार्प्स घेतात इतकाच काय तो फरक. बाकी हात लावण्याचा काळ सारखाच. एका कोपऱ्यात क्रिकेटचं किंवा तत्सम कोणत्या खेळाचं समान पडलेलं. आणि हो एका स्पेशल टेबलवर मुलाचा लाडका मित्र…. संगणक… हे महाराज आपले दिवसभर त्याच्याशी हितगुज करण्यात मग्न होऊन बसलेले असतात.

     


    मित्रांनो ही सगळी रचना तुमच्या पुढे अशासाठी उभी केली की ती जर तुमच्या डोळ्यापुढे आली तर मी पुढे जे सांगणारे ते तुम्हाला छान एन्जॉय करता येईल. हा तर आपण मगाशी सगळी खोली डोळ्याखालून घातली. अशीच ती सनीच्या मातोश्रींनी पण घातली. आणि सनीचा कान धरून सांगितला की आजच्या आज जर ही खोली आवरली नाहीस न तर जेवायला देणार नाही. तर बच्चमजी म्हणाले… चालेल आई मी बाहेर जाईन… त्यावर बिचाऱ्या आईसाहेब काय करणार??? मुकाट्याने दाराबाहेर गेल्या.. आणि बेट्याला आताच कोंडून ठेवला.. म्हणाल्या आता जा बाहेर जेवायला, आधी खोली आवर मग बाहेर काढीन तुला.

     


    बिच्चारा सनी…. मग तोही चिडला आणि आतून कडी लावून घेतली. थोडी आदळ आपट केली पण काही उपयोग नाही. म्हणून शेवटी खोली आवरायचं ठरवलं. शेवटी नाइलाजानी का होईना, आपण साफ होणार म्हणून त्या खोलिनी निश्वास टाकला.
    अशा रितीने सनी महाराज कामाला लागले. एक एक पसारा पहिले जमिनीवर ओतला. ते चित्र बघितलं ना तर काय वाटेल सांगू का?? जुना बाजार असतो ना ढिगानी वस्तू लावून ठेवलेल्या असतात त्यात.. त्यातलं दुकान वाटत होता.. काय काय गोळा केलेलं.. वा वा… अगदी इयत्ता पहिली पासूनच्या गोष्टी असाव्यात. त्या जशा जशा डोळ्यासमोर येत गेल्या तसा हा पठ्या विसरत गेला की आपल्याला हे सगळे आवरायचे आहे. बेटा त्या एकेका गोष्टीत इतका हरवत जायचा. जणू त्याच्या डोळ्यासमोर तेव्हाच्या सगळ्या घटनांचा जणू चित्रपटच चालू होता. त्याला दिसत होते ते त्याचे लहानपणीचे मित्र मैत्रिणी; हा पप्पू, ही रिंकी, ही टीना, हा राक्या, अरे बोनी कुठे दिसत नाही ते… अरे हा सापडला… हा आपल्या मुंजीतला फोटो. सगळेच आहेत की जमलेले. सध्या कुठे असतील हे सगळे?? बऱ्याच दिवसात,,, छे छे वर्षात म्हणावे लागेल, बऱ्याच वर्षात भेटले नाहीयेत. हा सगळा ९वी चा ग्रुप. हाच सगळाच्या सगळा पुढे १०वी ब मध्ये आलेला.फक्त तो विकी तेवढा नव्हता आपल्यात, नाही. शाळा बदलली त्यांनी. काय करतोय कुणास ठावूक. अरे हा बॉक्स कसला आहे??? अरे बापरे कसे विसरलो आपण??? यात तर सगळी भेट कार्ड आहेत आपल्याला मिळालेली. वाढदिवसाची, दिवाळीची, नवीन वर्षाची. हे कोणी दिलेलं?? हे नीरज चं, हे कोण सारंग, हे सायली, हे अप्पू, हे.. असू देत खूप आहेत.. नंतर बघू.

    असं सगळं चालू होता. बाहेर आई आपली वाट बघतेय महाराज आत्ता येतील मग येतील. तिला कुठे माहिती आहे आत काय चालू आहे. ती वाट बघतेय त्याची जेवायला. हाक मारून पण काही उपयोग नाही झाला. सनी तंद्रीत होता ना… जाऊन कडी उघडून बघितली तर त्यांनी आतून लावून घेतलेली…. शेवटी तिने नाद सोडून दिला आणि जेवून घेतलं आणि झोपली. हे महाराज सगळ्या आठवणींमध्ये फिरून आल्यावर भानावर आले. बघतात तर घड्याळात दुपारचे ५ वाजलेले. भराभर सगळं आवरलं. आणि बाहेर पडायला जातो तर दर बंद. मग त्याला आठवतं.. अरे आईनी दर लावलेलं आवरत नाही म्हणून. मग हाक मारल्यावर आईनी दर उघडलं आणि आधी घाई घाईत त्याच्यावर प्रश्नांचा भडिमारच सुरु केला. आणि मधेच थबकलिच खोलीचं रूप बघून. आणि लाडाने सनीला जवळ घेत म्हणाली. अरे बाबा मला किती काळजी वाटत होती. वाटलं काय करतोय हा दार लावलं तर… मी मध्ये उघडून बघायला आले तर तू आतून लावून घेतलेलस. चल जेवायला भूक लागली असेल ना???

     


    अशी एकंदरीत ती खोली आवरली गेली पण त्याबरोबरच सनीला त्याच्या आठवणीच्या खजिन्यातले अनेक हरवलेले मोती मिळवून देणारी ठरली. मग मित्रांनो तुम्ही कधी शोधताय तुमचे हरवलेले मोती???? तुमच्या उत्तराची वाट बघतोय हं….

  • सुरांचा बाजार

    नमस्कार, आज मी आपल्या पुढे पहिल्यांदाच मराठीत एक विषय मांडणारे. सध्या आपल्या सगळ्याच टी व्ही चानेल्सवर संगीताच्या स्पर्धांचा अक्षरशः रतीब घातला जातोय. कोणे एके काळी अत्यंत वरच्या दर्जाच्या असणाऱ्या या स्पर्धा आता टी आर पी च्या नादात आपला दर्जा घालवून बसल्या आहेत. मला अजून पण आठवतं, काय त्या एक एक स्पर्धा होत्या, आणि सगळे स्पर्धा उत्तम गाणारे. आणि त्यांचे मूल्यमापन करायला जुने जाणते संगीत तज्ञ. आजच्या सारखे मतांच्या बाजारात निकाल विकले जात नव्हते त्या काळी. अंतिम फेरी तर सगळ्या स्पर्धेचा परमोच्च बिंदूच. परीक्षक सांगतील ते गाणे गा, जमले तर तरलात नाही तर घरी. किती उच्च दर्जाचे गायक त्या स्प्रधांनी आपल्या चित्रपट सृष्टीला दिलेत त्याची गणतीच नाही. सध्या म्हणजे नुसता बाजार भरवला जातो. आणि विजेत्याला भरघोस बक्षिसं वाटून मोकळे. नंतर हे विजेते कधी पार्श्वगायक म्हणून दिसतच नाहीत. सगळा आपला पैशांचा तमाशा होतो आहे. जे जिंकत नाहीत ते मात्र अनेक गाणी गौण जातात चित्रपटांसाठी. आता काय म्हणावे या सगळ्या उपद्व्यापांना देव जाणे. कधी तरी पुन्हा त्या स्पर्धांना त्यांचा पूर्वीचा दर्जा प्राप्त होवो हीच ईश्वर चरणी प्रार्थना करणे आपल्या हाती आहे बाकी काय….

  • Diwali :- Festival of lights….

    Hallo friends… Adi here once again came with new article…
    We celebrated biggest festival of India. Its Diwali……. The festival of lights and prosperity. Basic aim to celebrate this festival is to get together and share thought, enjoy some good time wid all relatives along with enjoying gr8 food and fireworks. Good food and fireworks are means of enjoyment not the basic aim to celebrate Diwali. Now a days we just focus on wasting money in creating noise and smoke and destroying environment. I don’t want to say that at time of diwali only these fireworks creates problem, but at time of 31st Dec. as well as at time of Olympic Games or such big functions they create lot of pollution. But all world just say that Diwali creates such problems. I know that there is problem of global warming, and we have moral responsibility to reduce pollution. At least we can decide that we will celebrate Diwali with crackers going high in sky so there will not be pollution near to ground and we can take healthy breath.
    Now a days there is lot of awakening in people about this issue. Many NGOs are working regarding this topic and they had some success. But there is lot of more scope for mare awakening. Hope we will be able to lift this issue world wide and will help our mother earth.
    I hope from nest year we will celebrate Diwali with lights not with crackers…

  • Exit poll fever……

    Hiiii friends..
    Adi here again wid some of my thoughts abt elections and exit polls…
    Yesterday on 13th of oct. 2009 election took place for state govt. As usual response of people was average… Around 60% voting. Though many NGO took good efforts to generate awareness regarding importance and value of individual votes people didn’t turned up for voting… This is really sad thing that one do not use his or her right to vote and then starts abusing governments like “they just only eat money as if they didn’t get food”, “No use of this foolish govt.” etc. etc.
    Any ways, now till results will be out, news channel will yell out only shit…. Exit poll will banged on the viewers. But I m sure that even at this time all so called political experts are going to fail as usual. I personally feel that they are just scrap. Just become headache for 4-5 days.. They even don’t think of broadcasting any other news which are really important than these exit polls.
    Even if any other nation attacks on us then also they will just keep on these exit polls to show how loyal are they for political parties.. After all they are getting paid for this. If I will be election commissioner I will ban all these crap things for sure… I just hate this.

  • Salute To UNSUNG HEROS

    Here comes one more Independence Day of our motherland India. We all celebrate this day with great enthu. But in this respect we have to consider the efforts taken by many people who literally put fire on their lives… It would not be wrong if we say that these peoples live for motherland and die for her only. We only know names of very few legends. But we have to say that there are many of such heroes who’s names are not know to the history. All these heroes had done great sacrifice of their lives for freedom of this nation. This whole series started from year 1857. That was the highly planned nationwide attempt for freedom of India. But due to good luck of British East India Company, we didn’t succeed in this. There may be many reasons for this defeat. But this war gave light to the continues chain of burning carboneries…. There is great word for carboneries in Marathi; “Dhagdhagte Nikhare” All these heroes had done their work perfectly and gave birth of free India.
    But even after 62 years of freedom had past, I don’t think personally that we are independent. This is not the independence which all those heroes had thought. I think that the concept of Independence which these heroes must had in their mind ” Let’s create the India which will be independent in all respect. We should not depend on any other for any of our needs”. We, the youth of India have our moral duty to complete their dream.
    But i think, due to lack of awareness or teaching of false history; major part of our Strong youth is just enjoying the days of national importance as holidays. They even do not bother to be present for flag hosting any where. Even they do not think that at least wake-up early and put the TV on to watch flag hosting at Delhi. We the awakened youth have our duty to create awareness about the struggle which these heroes had fought for this Independence.
    I personally request to all the youth of India; keep respect for all sung and unsung heroes of India. those who don’t want to give even this much importance to their nation; i appeal to them at least try to recall these personalities on 15th Aug. and 26th Jan.
    Jayostute Shree Mahanmangale Shivaspade Shubhade.
    Swatantrate Bhagavati Twam Aham Yashoyutam Vande…..!!!!!!!!!!!!!!!!!!!