आठवण नाही काढत तुझी,
पण तुला विसरावं कसं हेही कळत नाही,
दिवस निसटतो म्हणा तसा तासातासाने, पण रात्र, रात्र सरता सरत नाही, जाणवत राहते क्षणाक्षणाने.
माहिती आहे, आपल्यातला दुरावा आता कधीहि कमी होणे नाही, तू पोचली आहेस त्या मुक्कामावर.
पण आजही सकाळी उठल्यावर तू करायची त्या वाफाळत्या चहाचा गंध कधीकधी दरवळतो खोलीभर.
कानाला मशीन नसलं तरी ऐकू येतं तुझं मंजुळ आवाजातलं गुणगुणनं.
डोळ्याचा चष्मा मानेभोवती दोरी टाकून पोटावर लटकत असला तरी स्वच्छ दिसतं. तुझं उतारवयातलं मउसूत सुरकुती लावण्य.
पोराबाळांच यथासांग करून तृप्त अंतकरणाने गेलीस निघून अथांगाच्या वाटेवर.
निदान थांबायचं तरी माझ्यासाठी. काही गोष्टी निस्तरल्या की मीही निघणारच होतो.
पण तोवर तुझ्या अशा आभासी वावरासोबत जगतो आहे.
आठवण नाही काढत तुझी,
पण तुला विसरावं कसं हेही कळत नाही….

Poem recited by Aditya Sathe

Phonetics in Roman Script

Āṭhavaṇa nāhī kāḍhata tujhī, 
paṇa tulā visarāvaṁ kasaṁ hēhī kaḷata nāhī,
divasa nisaṭatō mhaṇā tasā tāsātāsānē, 
paṇa rātra, rātra saratā sarata nāhī,Jāṇavata rāhatē kṣaṇākṣaṇānē.
Māhitī āhē, āpalyātalā durāvā ātā kadhīhi kamī hōṇē nāhī, 
tū pōchalī āhēsa tyā mukkāmāvara. 
Paṇa ājahī sakāḷī uṭhalyāvara tū karāyacī tyā vāphāḷatyā 
chahāchā gandha kadhīkadhī daravaḷatō khōlībhara.
Kānālā maśīna nasalaṁ tarī aikū yētaṁ 
tujhaṁ man̄juḷa āvājātalaṁ guṇaguṇanaṁ.
Ḍōḷyāchā caṣmā mānēbhōvatī dōrī ṭākūna pōṭāvara laṭakata asalā tarī 
svaccha disataṁ, tujhaṁ utāravayātalaṁ ma'usūta surakutī lāvaṇya.
Pōrābāḷān̄cha yathāsāṅga karūna tr̥upta antakaraṇānē gēlīsa nighūna 
athāṅgāchyā vāṭēvara. 
Nidāna thāmbāyacaṁ tarī mājhyāsāṭhī. 
Kāhī gōṣṭī nistaralyā kī mīhī nighaṇāracha hōtō. 
Paṇa tōvara tujhyā aśā ābhāsī vāvarāsōbata jagatō āhē.
Āṭhavaṇa nāhī kāḍhata tujhī, 
paṇa tulā visarāvaṁ kasaṁ hēhī kaḷata nāhī....

Rough English Translation (non-poetic)

Your memories don’t haunt me, but I am clueless about how to forget you.