Tag: poetry

  • दूर सफरीला जावं

    एका शांतशा संध्येला, मन मनात म्हणालं,
    दूर क्षितिजाच्या पार, जरा सफारीला जावं.

    वाऱ्यावर आला गंध, होते मन उल्हासित,
    त्याचा माग ते काढत, पक्षी होऊन उडावं.

    उंच झाडांच्या शेंड्याला, घरट्यात उतरावं,
    खाली वाकून पाहता, सरितेने बोलवावं.

    नदीसंगे जरा जावे, दरीतून वाहवत,
    डोंगराच्या पाठी येता, पायवाटेवर यावं.

    लाली आभाळा चढता, डोंगराच्या माथी जावं,
    सूर्य अस्ताला जातांना, संगे निळाईला न्यावं.

    सारीकडे आता बघा, मिट्ट काळोख दाटला,
    दिवे लागण होताच, मन घरी परतावं.

     

    Phonetic transcript

    Ēkā shāntaśā sandhyēlā, mana manāta mhaṇālaṁ,
dūra kṣhitijāchyā pāra, jarā saphārīlā jāvaṁ.

Vāṟyāvara ālā gandha, hōtē mana ulhāsita,
tyāchā māga tē kāḍhata, pakṣī hō'ūna uḍāvaṁ.

Un̄cha jhāḍān̄chyā śhēṇḍyālā, gharaṭyāta utarāvaṁ,
khālī vākūna pāhatā, saritēnē bōlavāvaṁ.

Nadīsaṅgē jarā jāvē, darītūna vāhavata,
ḍōṅgarācyā pāṭhī yētā, pāyavāṭēvara yāvaṁ.

Lālī ābhāḷā caḍhatā, ḍōṅgarācyā māthī jāvaṁ,
sūrya astālā jātānnā, saṅgē niḷā'īlā n'yāvaṁ.

Sārīkaḍē ātā baghā, miṭṭa kāḷōkha dāṭalā,
divē lāgaṇa hōtāca, mana gharī paratāvaṁ.

     

    Rough English translation

    On a quiet evening, in mind's mind peeped a thought,
Away across the horizon, let's go to Safari.

the breeze brough a fragrance, and it was enchanting,
mind flew out with a bird, following the fragrance.

It landed in a nest, at a top of a tall tree,
and answered the call by river, when it looked down from tree.

it trevelled with the river, flowing through the valley,
when they reached behind the hill, it came out on a trail.

with the sky turning red, mind climbed the hill,
As Sun was setting, it took all the blue with it.

Now it's all dark around, nothing can be seen,
lights start to lit up, and mind comes back home.

    I am taking my Alexa Rank to the next level with #MyFriendAlexa and #BlogChatter

     

  • Story about him, about her

    Blue grass and Fireflies by Pascal Campion

    This is the story about him, about her
    They found solace with life, running faster.
    They walked down to the park ..,
    On the busiest street of New York!
    It was the starry night and a clear sky
    They laid on the grass without being coy!
    Air was dry, and breeze was cold,
    Hours just passed by,
    But it was never too old!
    Star rose and moved along their eyes …
    Time flew by, words and hands were held tight !!!
    A moment and the star breaks loose,
    The wish of togetherness “they don’t want to lose ..! ”
    Singleton is always incomplete
    Just like yin and yang
    The moment when they first met …
    When bells did ring!
    Violins joined in, playing the Romantic tune,
    They swore to be there, and love till the moon (and back !)
    The starry night was special .. time …
    When they always said
    You are mine
    Years passed …
    And stargaze became the celebration
    They enjoy the journey
    But they never worry about the destination !!!

    ~~~~

    I am participating in A to Z challenge with Blogchatter and this is my take on day 8 challenge. “Him and Her”

  • Deep down in a ditch

    Memory Opener by Olaf Hajek

    Deep down there, Between those two memories,

    That’s your place, Do you see it?

    Look closely, how cute is that little dimple on your cheek,

    Do you know, your smile gave it?

    Your precious specs, curtained those beautiful eyes behind,

    Trying not to give what’s on your mind,

    Do you think they succeed in it?

    Those constantly moving hands when you spoke,

    Gave away your dance skill, did they knew it?

    Your compassion for life nurtured with that joy-filled heart,

    How could have you lost it?

    Friends have been your lifeline, you haven’t met them in years.

    How can you live without it?

    I am asking you, honey, will you stop staring from the mirror,

    I asked you a question, will you answer it?

    What are you doing so deep down the ditch,

    don’t see that ladder on your right?

    It’s been years you have been down there, only god knows what you were doing.

    Isn’t it time to come out of it?

    ~~~

    I am participating in A to Z challenge with Blogchatter and this is my take on day 4 challenge. “D for Deep”

  • अज्ञातसफर

    तांबडं फटफटायच्याही आधी, मी निघालो आहे,
    पायाखालची वाट सोडून, सरावाचा रस्ता मोडून.

    धुक्याची चादर ओढलेल्या किंचित अंधाऱ्या गल्ल्या,
    ओढतायत मला, हाक मारतायत खुणावून.

    माझीही पावलं आपोआपच वळली, उत्सुकतेने,
    मनातल्या साऱ्या शंका खोडून.

    नुकतीच उगवतीला केशरी किनार आली,
    अन आभाळभर पसरली, अंधाराला चिरून.

    अज्ञाताचे पडदे बाजूला सारत त्या गल्ल्या फिरत होतो,
    बहुदा, मुळ मानवी स्वभावाला धरून.

    माझ्या हिस्स्याचे धुके मनसोक्त पीत होतो,
    जोवर मन जात नाही भरून.

    उन्हं तापू लागली तशी धुक्याची मखमली चादरही विरली,
    गावालाही जाग आली आळोखे पिळोखे देऊन.

    अज्ञातातली समाधी भंगली, एकांत संपवला
    हे अज्ञात जग ज्ञात असलेल्यांनी धक्का देऊन.

    परतीचा प्रवास अन ओळखीच्या खुणांचा शोध सुरु झाला,
    उद्याच्या अज्ञातसफरीचा निश्चय करून…

  • एकांतात मी तुला बघायचो,
    एकटक तिच्याकडे बघताना,

    ऐकू यायची ती धडधड,
    घालमेल मनाची वाढताना,

    वाचले मी डोळ्यातले भाव,
    ओठांवर येऊन अडकताना.

    अनुभवलंय मूकपणे मी,
    अबोल्यातून नातं घडतांना,

    सांगणार कसं तुला हे सारं,
    या आरशाला आवाज नसताना……

  • डाव बुद्धिबळाचा

    डाव बुद्धिबळाचा

    बघितला तुझा व्यूह, निरखून दिशा दाही.

    पटावरच्या काळ्या घरी तू सूर्य घातलास,

    याचे सारे मोहोरे मारले, मनाशीच म्हटलास.

    पटदिशी दिवा लावून, माझ्यापुरता उजेड केला

    पायाखालचा रस्ता माझ्या, उजळून सोपा केला.

    लगेच हाती प्रलय घेऊन, केलीस पुढची खेळी,

    मनूच्या नावेत बसून निसटला बघ तुझा बळी.

    तुच्छ कटाक्ष टाकलास, कालचक्र माझ्यावर सोडून,

    काळालाच मोडूनतोडून मी क्षण क्षण घेतला जागून.

    माझा आत्मविश्वास मारू पाहिलास काही चमत्कारांनी,

    पण तुझा वजीरच खाल्ला माझ्या एका प्याद्यानी.

    मृत्यूचा शह देऊन तुला वाटलं, आता सारं जिंकलं,

    देह नेतोस तर ने म्हणत मी आत्म्याला वाचवलं.

    तू आता चाचप व्यूह, निरखून दिशा दाही.