विचारले मी तिला, पाऊस कसा पडतो अवेळी.
कपाळीचे दोन घर्मबिंदु झटकून ती उत्तरली.
असंच विचारले होते ह्या कडाडणाऱ्या वीजा का खेचल्या धरणीने.
माझ्या नजरेस नजर भिडवून, हळूच नजर चोरली तिने.
अलगद चेहऱ्यावर घेतली काळ्याभोर केसांची बट.
रोजची संध्याकाळ अशी सावळी का हे विचारले तेव्हा.
अन् आता बरसलय मोत्यांच हास्य माझ्यावर,
काव्यातला गोडवा तिने समजावला तेव्हा.
To gather knowledge by parking yourself within the four walls of your home is complete bliss. On one such heavenly weekend, while surfing on Facebook I came across a post about an aged couple. The scene went this way that, on the special eve of this couple a young chap from the audience wished to know the secret therapy behind the long bond of the couple. On which the old fella came with an answer which would sweep us off our feet. “Fortunately in our age broken things used to get repaired.” Was what he answered.
माझ्या अमेरिकेत राहणाऱ्या एका चुलत बहिणीनी Humans of NewYork चा एक फोटो फेसबुकवर टाकला. फोटो तसा सामान्यच पण खरं लक्ष वेधलं ते त्या खाली लिहिलेल्या मजकुरानी. आजूबाजूला घडणाऱ्या कुठल्याही घटनेवर व्यक्त होणे हा मानवी स्वभाव आहे. मग ते देशाचे राजकारण असो की घरातला काही प्रश्न असो. तुमच्या कुटुंबियांशी झालेला वाद असो किंवा कामावर सहकाऱ्यांबरोबर निर्माण झालेले तणाव असोत. गल्लीतलं असो वा दिल्लीतलं, अरे चुकलच, गल्लीतलं असो की अमेरिकेतलं, आपलं व्यक्त होणं अगदी स्वाभाविक आहे. पण तुमच्या व्यक्त होण्याच्या पद्धतीवर त्याचा परिणाम अवलंबून असतो.
बऱ्याचदा घटना घडल्या-घडल्या आपसूकच आपल्याकडून बाहेर पडते ती प्रतिक्रिया. (more…)
Every time you turn new page of your diary, is nothing but putting your day on paper without having anything from past. Always fresh start. Brand new beginning with clear slate. Its just like painting new design on spotless white canvas with colors of your choice. Whatever you have written on last page is not important for today’s start. New page of diary talks just about present, though it have stored past in old pages. In a way it teaches you when to let it go.
Also it allows you to put whatever is in your heart. (more…)
सुट्टी म्हटलं की सगळ्यांना आठवत ती शाळेतली सुट्टी, मग ती मे महिन्याची उन्हाळी सुट्टी असो किंवा दिवाळीअसो. अर्थात दोन्ही सुट्ट्या तशा वेगळ्याच. दोन्हींचे आनंद वेगळे, दोन्हीत करायची धमाल वेगळी. उन्हाळी सुट्टी मित्रांबरोबर आईच्या ओरद्ण्याला न भीक घालता भर उन्हात धुडगुस घालायची तर दिवाळीची सुट्टी मामाच्या घरी, माविकडून किंवा आजी आजोबांकडून लाड करून घेण्यात घालवायची. पण शाळा संपली तशी ही हक्काची सुट्टी पण कुठे गुडूप झाली देव जाणे.
वाटलं होतं, कॉलेजला गेलो की सगळेच दिवस तसे सुट्टीचेच असतील पण कसले काय. (more…)