Tag: kavita

  • ऋतुगान – a poem celebrating Marathi seasons

    ऋतुगान – a poem celebrating Marathi seasons

    वसंत ऋतुराज,
    नवा हा वर्षारंभ,
    सृष्टी ही आनंदाने,
    बहरली…

    त्यामागे येतो ग्रीष्म
    त्याचे हो दोन मास
    पहिली सर त्यात
    बरसली…

    आली हो वर्षा राणी,
    गाऊया हर्ष गाणी
    सृष्टीने हिरवाई
    नेसलेली…

    चांदणे घेऊनी हा,
    शरद आला बघा,
    सोबत आली आई,
    आदिशक्ती…

    चाहूल हेमांताची,
    लागते साऱ्यांनाच,
    येई हो जेव्हा थंडी,
    थोडी थोडी…

    शिशिर कडाक्याने,
    अंग हे गारठले,
    अगोठी जागोजागी,
    पेटलेली…

    वर्षाचे बारा मास,
    त्यात हे सहा ऋतू,
    समान संख्या पहा,
    वाटलेली…

    In Maharashtra, we believe that year starts with the month of Hindu calendar Chaitra and goes on for twelve months ending at Falgun (aka, fagun in Hindi). Traditionally, these twelve months are devided in 6 seasons, Vasant (blossoms / spring), Grishma (Season of first rain), Varsha (rains), Sharad (Season of abundance), Hemant (mild winter), Shishir (Chilling time).

    I have tried explaining these seasons in this poem. Hope you like it. Let me know in the comments bellow.

    This post is part of Blogchatter’s CauseAChatter. You can find my other entries to this campaign here.

  • मनातले गांव – Hidden town in my mind

    मनातले गांव – Hidden town in my mind

    I believe that everybody has their own version of Utopia in their mind. For me it’s a small town which we can see around us in real life. Its habitants are also familiar faces. Nothing fancy or extravagant. People are happy and helpful. Courteous and smiling. I always wonder why we don’t experience this in real life.

    This is such a small expectation. But what we see around us is disbelief amongst each other. Grim faces of people walking around. High levels of road rage. Everything lacks a bit of happiness. I tried penning down this feeling in this poem. Hope you have enjoyed it.

    कविता

    माझ्याही मनात आहे
    एक गांव लपलेले,
    तसे दिसायला सारखेच
    आपल्या भोवती असणारे.

    माणसेही त्यातली वाटतात
    तशी ओळखीची,
    बोलतात आपुलकीने,
    करतात मधून चौकशी.

    एक प्रश्न पडतो मला
    उत्तर मात्र मिळत नाही,
    भोवतालची माणसे खरी,
    अशी का वागत नाही?

    Rough translation

    A small town is hiding
    in my mind
    similar in looks
    which is ahead and behind

    People residing there
    have faces familiar
    How are you doing?
    they ask, is everything fair?

    It all seems merry
    but I always wonder
    I don’t see them around
    Why real world is harder.

    I’m taking my blog to the next level with Blogchatter’s My Friend Alexa. My current ranking is 227,020. There are many more poems on my blog. You can check my other posts here.

  • एकच प्रश्न

    एकच प्रश्न

    आहे सभोवताली
    शब्दांत खंड नाही
    हृदयात भावनांना
    जागा पुरेशी नाही

    प्रेमास ना तुटवडा
    जगण्यास बंदी नाही
    आहेच प्रश्न हा की
    तू सोबतीस नाही…
    ~~~
    आदित्य साठे
    ०५-०८-२०२१

    This post is a part of the Blogchatter Half Marathon. Read my earlier story here.

  • चलनी नोटेस…

    चलनी नोटेस…

    सये तुझ्याविण चालत नाही संसाराचे गाडे,
    तू नसतांना आमुचे सारे काम आज हे अडे.

    पाच दहा ते दोनहजारी, ल्याली सारी रूपे,
    कधी शंभरी सोबत घेऊन काम करी तू पुरे.

    वजन ठेवता कामावर तू, पाय त्यास हो फुटे,
    वजन वाढता अवजड होते, आम्हा उगीच वाटे.

    हात बदलशी सारखेच तू, शांत कधी ना बसे,
    नसता जवळी कधी कुणाच्या, त्याचे होई हसे.

    येई सत्ता, थोडी मत्ता, साथ तुझी जर असे,
    झिंग तुझी जर जादा होता, विवेके गेला दिसे.

    नतमस्तक मी होतो सखये, बघूनी लीला साऱ्या,
    या जगतावर तुझीच चाले, एकछत्री ही माया.

  • बटा

    बटा

    This quatrain is about the beauty of flowy hair of love interest.
    ~~~
    येती बटा भाळावरी
    लाटा जशा त्या सागरी
    खेचूनी मज ओढती
    नावेपरी त्या अंतरी
    ~~~
    हिंदी मतलब
    –
    ये तेरी बिखरी लटे,
    जैसे सागर की लेहरे,
    खिच ले मुझे खुदमे,
    जैसे कश्ती छोटी कोई…
    ~~~

  • सड़कके किनारे…

    मई की भरी दोपहर में,
    जब चलता हु उन तपती मैली सड़कोपर,
    मनमे ख़याल आता है,
    कई हस्तियाँ चली होंगी, उम्र से लम्बी इन सड़कोपर..

    कई सपने चूर होक बिखरे होंगे,
    इसकी धुंदलीसी गलियोंके हर मोड़ पर,
    किसीने उम्मिदकी किरणका हात थामे,
    यहिंसे मंझिलकी ओर कदम बढाया होगा.

    किसी मजनूने हसी राज बांटे होगे,
    इसी नुक्कड़पे अपने दोस्तोंसे,
    तो कही दूर, सड़कके किनारे, धुल महकी होगी,
    टपके हुए टूटे दिलके आंसूओंसे.

    इन्ही गुजरी जिंदगियोंको छूता हुवा,
    मै चल रहा हु, मई की भरी दोपहर में,
    अपनी मंझिलकी ओर,
    मेरे ज़िन्दगीके चंद लम्हें छोडकर इसी सड़कके किनारे…

    Here’s recording of my recitation for you guys… Hope you all will enjoy…

     

    I am taking my Alexa Rank to the next level with #MyFriendAlexa and #BlogChatter