Category: कविता

या जगात सगळेच वेडे

शहाणे नाही औषधा थोडे

प्रत्येकाला स्वतःचं एक वेड

कुणाचं फ्री कुणाचं पेड.

पैशासाठी वेडे कोणी

कुणा असे सत्तेचे वेड

लोकांच्या कल्याणाचेही

आहे कुणाला अजब वेड

गरिबी हटवण्या कधी कुणी

कष्टाचेही घेतो वेड

दुःख पुसुनी हसू लिहिण्या

जोकर होणे कुणाचे वेड.

झाडांपायी वेडे कोणी,

दऱ्या कुणा लावती वेड.

कोलंबसाचे वंशज कोणी

गर्वे घेती दर्याचे वेड.

छंदाच्या त्या वेडापायी

न कळे किती करतो पेड,

दुसऱ्यांचे जे भंगार

ते जमवणे त्यांचे वेड.

खरच जागी या सगळे वेडे

नाहीतच शहाणे अगदी थोडे

नाहीत शहाणे हेच बरंय….

लावले असते त्यांनाही वेड.

हा दुरावा का असतो प्रत्येक प्रेमात?

पण एक न्याराच सुख असतं त्यात.

प्रेमात बऱ्याचदा हाच सोबत असतो,

दोघांना बेटा सदा वेडावत असतो.

वाकोल्या बघून दोघं जाम चिडतात,

पण राग  कुठेतरी लांब भिरकावतात.

ती त्याला आणि तो तिला;

कल्पून दुराव्यालाच कुरवाळतात.

न सुटणार गहन कोडं

का रे लब्बाड ढगा,