ओळखलत का काका मला थाटात आला कोणी,
डोक्यावरती गांधी टोपी अंगावरती खादी.
क्षणभर हसला नंतर बसला, बोलला वरती पाहून,
आपलंच घर आहे म्हणून बोलतो जरा बसून.
आलं मनात यावे एकदा दिल्लीवारी करून,
म्हणूनच बघतोय काका मी इलेक्शन ही लढवून.
कामं तुमची सांगा फक्त करून टाकू फटाफट,
मतं फक्त जरा तुमची पडू द्या टपाटप.
इलेक्शन नंतरच्या कामांचा देतो खास आश्वासन,
मला निवडून दिलात तर येणार नाही फ्रस्ट्रेशन.
शेक ह्यांड साठी हात देत हसत हसत बोलला,
लक्षात असू द्या काका तुमचं मत फक्त मला.
एखादी व्यक्ती नेहमीच भेटाविशी वाटते
ती मात्र दर वेळी वाट पाहायला लावते.
प्रेमात हे असंच चालत राहत
सगळीकडे असं सेम सेम असतं.
मध्यान रातीला आवाज दे, होईन हजर
सुखातच नाही, तर दुःखातही असेन जवळ.
येणार नाही आपल्यात कधीही दुरावा
हाच तर आपल्या या मैत्रीतला ओलावा.
मैत्रीचं नातं अगदी अतूट असतं
प्रेम मात्र आपला उगीच भाव खात.
तसं म्हणाल तर मैत्रीत काय वेगळं असतं.
दोन मित्रांमधला प्रेमच तर बहरतं.
कधी वाटते मनाला दूर डोंगरी चढावे
मोठ्या साऱ्यांनाच छोटे वरून बघावे..
कधी वाटे जावे खोल खोल त्या सागरी,
त्या चपळ माश्यांची यावी घेऊन उभारी.
उंच उडावे आकाशी पंख लावून स्वप्नांचे
खाली आणावे खेचून रंग इंद्राच्या धनुचे.
है अगर दिलमे कोई लगन अपने,
उठ खड़ा हो, कर पुरे सारे सपने.
हो हिम्मत अगर जिगरमे तेरी,
भर तू ताकत अपने पंखोमे पूरी.
नहीं चलना है तुम्हे इस जमींपे
लेहेराना है परचम अपना गगनपे…
कशी कळावी सखे तुजला
मौनाची ही भाषा,
माझ्या मनी उगीच दाटे
अनामिक वेडी आशा.