Tag: poetry

  • Rain and You || A Hindi Poem | बारिश और तुम || हिन्दी कविता

    Rain and You || A Hindi Poem | बारिश और तुम || हिन्दी कविता

    Rain and you || बारिश और तुम

    It’s not even April yet, and the heat is already scorching. The sun feels like it’s blasting its flares at max settings. This always brings to mind poet Saumitra’s lines from one of my favorite poems:

    ऊन जरा जास्तय,
    दर वर्षी वाटतं…

    – सौमित्र (अल्बम: गारवा – १९९८)

    On days like this, when the heat is relentless, all you can think about is a cooling shower of rain. And with the thought of rain comes an inevitable flood of memories—some filled with joy, others tinged with pain.

    Today’s poem takes me back to a time when I was experimenting with Hindi poetry. That sweltering summer inspired a collection of ‘rain poems’ in Hindi, and this is one of them. Hope you enjoy it!

    हर पल जब असमान से कुछ बुंदे मेरे उपर गिरती है,
    दिल के किसीं कोनेसे तुम्हारी आवाज आती है।

    मेरा गिला बदन तुम्हारी यादोसे मेहेकता है,
    मानो महिनोसे झुलसे हुए मिट्टीपे पेहेली बारिश गिरी है।

    कभी बिजली कडकती है, और मै भी थोडा कांपता हू,
    मेहसूस करता हू, जैसे तुम कांपके मुझसे पिहली बरसात मे लिपटी थी।

    तुम्हारा गीला बदन, अभिभी मुझपे ओढे इस खिडकी मे खडा हू,
    रासोईसे आती गर्म कॉफी की खुशबू आज भी तुम्हारेही पसंदकी है।

    खुले खिडकिसे कोई बुंदे जब मुझ पे आंके गिरती है,
    तो दिल की किसीं गेहराईसे तुम्हारी आवाज आती है।

    —
    आदित्य साठे

    This blog post is part of ‘Blogaberry Dazzle’ hosted by Cindy D’Silva and Noor Anand Chawla.

    Read more of my poems here.

  • Jaddojahad || a Hindi poem | जद्दोजहद || हिन्दी कविता |

    Jaddojahad || a Hindi poem | जद्दोजहद || हिन्दी कविता |

    Last month, I shared the story of how my collaboration with my friend Snehal began. Our collaborative journey as artists started with the inception of our desk calendar series in 2021. In that post, I included a Hindi translation of a free verse I wrote for the 2022 calendar, रेखांकित शब्दांकित २०२२. That same calendar features another beautiful painting in vibrant shades of yellow and orange. This artwork sparked my thoughts on the concept of duality and the internal struggle of whether to embrace it or resist it—thus, द्वंद्व (duality, as in conflict) was born. Today, I wanted to share with you a Hindi translation of the same, titled जद्दोजहद. I hope you enjoy it as well!

    जद्दोजहद is the second translation I am doing for the wonderful Blogaberry Dazzle community. Your guys were very kind in your feedback on खिड़की. It was truly motivating and I couldn’t resist trying my hand at another one.

    मराठी कविता

    द्वंद्व

    एक अथक द्वंद्व सुरू आहे माझ्या मनात.
    अगदी अनादी काळापासून.
    संघर्ष आहे तुझ्या माझ्यातला,
    की कळत नाहीये तो आहे माझ्याशीच माझा.

    सतत दिसून येतं डावं ऊजवं.
    जणू बसलं आहे लावून स्वताच्याच पाठीला पाठ,
    संवाद तोडून कुढतं कधी मनातल्या मनात.

    कधी कधी जेव्हा डोळे उघडतात तेव्हा विचारावंसं वाटतं.
    हेच द्वंद्व सुरू आहे का तुझ्याही मनात?
    ~~
    आदित्य साठे
    ०९-१०-२०२१

    हिन्दी अनुवाद

    जद्दोजहद

    एक जद्दोजहद चल रही है,
    न जाने कब से इस दिल में।
    क्या पता ये झगड़ा है, तुम्हारे और मेरे बीच का,
    या फिर है ये विवाद है मुझ से ही मेरा।

    ये दाया, ये बाया हर वक़्त नजर आता है,
    मानो एक दूसरे की ओर पीठ कर के खीझते बैठे हो।
    कोई बात नहीं, जैसे मनमुटाव हो।

    कभी कभी खयाल आता है,
    जब नजर घूमती है तुम्हारी तरफ, के पूछ ही लूं तुम से।
    क्या यही जद्दोजहद चल रही है, तुम्हारे भी दिल में?
    ~~
    आदित्य साठे
    ०९-१०-२०२१

    This blog post is part of ‘Blogaberry Dazzle’ hosted by Cindy D’Silva and Noor Anand Chawla.

    Read more of my poems here.

  • Tryst on a dark misty night

    Tryst on a dark misty night

    Moon spread his arms on sky that darkened,
    and dessert sand uniquely glistened.

    Sand cooled down as winter night approached,
    silence was shattered eerie wind whistled.

    Swept in thick mist from the ocean,
    and it covered the lonesome tavern.

    Soon you could hear, the hooves of camels
    clicking on the lonely road that travels.

    Out it walked from the mystical mist,
    ancient caravan reached tavern like a tryst.

    Got down from behind, a jaded old lad,
    Tavern door flung, and welcomed old hag…

    This post is a part of Blogchatter Blog Hop. Checkout more of my writings here, and to listen to my poetry audiobook, checkout this.

  • उनींदी…

    उनींदी…

    उनींदी... || Uneendi - (Sleepy) ||
    उनींदी… || Uneendi – (Sleepy) ||

    हर रोज़ सुबह जब मैं मेरे कमरे की खिड़की खोलता हूँ,
    तो यही एक सवाल हमेशा होता है।
    के ये कौन है जो एक आंख से हमेशा मुझको ताकते है?
    जिनका कश्मीरी गोरा रंग अब इन झुर्रियों से सजा हुआ है,
    एक अजिबसा wisdom झलकता है उस चेहरेपे।

    ये एक आँख बंद क्यों है और…
    और दूसरी उनींदी, मानो कब से सोये ही न हो।
    शायद बुढ़ापा अब सोने भी नहीं देता होगा।

    एक अरसा वो भी हुआ होगा,
    जब इन्ही दो आँखो ने न जाने क्या क्या दुनिया देखी होगी।
    भरा पूरा परिवार देखा होगा, खिला हुआ घर देखा होगा।
    वो चूल्हा देखा होगा, जहां मेहनत से कमाई हुई रोटी पकती होगी।
    आँखोंमें ढेर सारा प्यार लेके उस चौखटपर खड़ी नवेली दुल्हन को देख होगा।

    उनके गृहस्थीके वसन्त, वर्षा और कभी कभी झुलसाते ग्रीष्म भी देखे होंगे।
    अपनी जगह से बड़ी संतुष्टिसे देखा होगा, जब नन्हे कदमोंसे खुशियाँ आयी थी।
    उन नन्हे कदमोंको अपने आंखोंके सामने बड़ा होतेभी देखा होंगा।

    पर तब ये आंखे कहा जानती थी के जो कदम बड़े हो रहे है,
    वो एक दिन बाहरकी और दौड़ेंगे, वापस न लौटनेके लिए। 

    शायद, हां शायद तब से ही, ये एक आंख बंद है, और एक उनींदी….

    —
    आदित्य साठे

    उनींदी… || Uneendi – (Sleepy) || is a part of Blogchatter Blog Hop.

    For more poems, follow my blog here. I also work as a content writer, editor and translator. To know more about my language services, please log on to adityasathe.com

  • फाटलेले आभाळ

    फाटलेले आभाळ

    आषाढाच्या धारा आल्या कोसळल्या बरसून
    संगे आला त्यांच्या वारा फिरे पुरा भणाणून

    उघडीप जरा नाही, सारे मळभ भरून
    दाटे काळोख दिवसा येई पुरे अंधारून

    रस्ते सारे आज ओस, पाणी साचले राहून
    जरी आडोशाला होते, गेले पक्षीही भिजून

    हेच नेहमीचे झाले, नवा दिवस असून
    काटे घड्याळाचे जणू कसे थांबले थकून

    कधी डोकावेल सूर्य, काळ्या ढगांच्या अडून
    हीच एक आहे आस आता मनात दडून …

    PS: The post is a part of #BlogchatterBlogHop.www.theblogchatter.com

  • या तळ्याच्या खोल गर्भी

    या तळ्याच्या खोल गर्भी

    बऱ्याच वेळी आपल्या मनात खोलवर भावनांचे कल्लोळ सुरू असतात पण रोजच्या आयुष्यात सामोरे जावे लागणाऱ्या परिस्थितीमुळे आपण त्यांना खोलवरच दाबून ठेवत असतो. पण आत कुठे तरी हा सगळा ताण, राग, उद्वेग सारं काही खदखदत असते. पण चेहऱ्यावर आपण ओढलेला असतो तो शांत दिसणारा मुखवटा. अगदी या निश्चल तळ्यासारखा. याच भावनेतून सुचलेली ही कविता.

    या तळ्याच्या खोल गर्भी,
    गूढ काही दडवलेले.
    उसळूनी येइल झणी ते,
    शांत जरी ते भासताहे .

    थंडशा पाण्या मधेही,
    दाह तो ना शांत झाला.
    अजूनही फुलतोच आहे,
    धुमसणारा हा निखारा.

    भोवतीच्या या तळ्याची,
    वाफ होईल त्या क्षणाला.
    ज्या क्षणी लागेल बत्ती,
    अन् फुटे अंगार सारा…

    तळ्याच्या काठावरून

    नाशिकच्या सातपूर औद्योगिक वसाहतीच्या मागच्या बाजूला असलेला हा पाझर तलाव. अतिशय शांत आणि हिरवागार असणारा हा परिसर नाशिकमधील एक छान जागा आहे. तळ्याच्या बाजूने जाणारा रस्ता तुम्हाला सातपूर MIDC मध्ये घेऊन जाईल. कधी गेलात नाशिकला तर एखादी चक्कर नक्की टाका. नाशिककरांच्या भाषेत सांगायचे तर एक पट्टा मारून या!

    माझ्या आणखी इतर कविता वाचण्यासाठी इथे क्लिक करा.