Tag: मराठी

  • आस

    textgram_1538831900

    तुज पाहता दूरातही, ओठांवरी येइ हसे
    ना कळे मज अंतरी, काय हे होते असे

    ही पुन्हा संध्या उलटली, अन् पसरले चांदणे
    त्या दिल्या संकेतवेळी, तू नि मी जवळी असे

    का कळे ना आज माझे, मौनही बोलू म्हणे
    ऐकण्या ती मौनभाषा, बैस तू जवळी असे

    होताच त्या गोड स्पर्शी, शिरशिरी अंगी उठे,
    भावनांच्या तीव्र उर्मी, भारल्या कंठी असे

    ना हलावे कोणी इथोनी, काळही थांबो इथे,
    या क्षणाला मम मनी, आस एकच ही असे…

    Poem recited by Aditya Sathe

    Phonetics in Roman Script

    Tuja pāhatā dūrātahī, ōṭhānvarī yē'i hasē
nā kaḷē maja antarī, kāya hē hōtē asē

hī punhā sandhyā ulaṭalī, an pasaralē chāndaṇē
tyā dilyā saṅkētavēḷī, tū ni mī javaḷī asē

kā kaḷē nā āja mājhē, maunahī bōlū mhaṇē
aikaṇyā tī maunabhāṣā, baisa tū javaḷī asē

hōtācha tyā gōḍa sparśī, śiraśirī aṅgī uṭhē, 
bhāvanān̄chyā tīvra urmī, bhāralyā kaṇṭhī asē

nā halāvē kōṇī ithōnī, kāḷahī thāmbō ithē,
yā kṣaṇālā mama manī, āsa ēkacha hī asē...

    Rough English Translation (non-poetic)

    A smile emerges on my lips even if I see you from far away, I have no clue what’s happening me these days?
    See the evening turned in the night and the stars are twinkling above us, you and I are together, at this time, as decided.
    I don’t know why, but my silence wants to speak up today, and I want you to sit close by to listen to this silent tongue.
    With our hands’ touch, the whole body is -ignited, and my mind is filled completely with a burst of emotions.
    No one should move now, even time should stop right now, at this moment, this is the only wish I have in my mind.

  • तुज विचारायचे होते…

    का आठव येतो आज, मन भावुक माझे होते,
    तव नाजूक गंधकुपिला, भूतात दडवले होते,

    का आज माझिया मनीचे, अस्वस्थ पाखरू होते,
    जणू पुनःपुन्हा भटकून, काहीसे शोधत होते,

    का कळले नाही मजला, तुजपाशी उत्तर होते,
    ओठांत अडकले माझ्या, जे विचारायचे होते,

    जर पुन्हा झाली भेट, तुज विचारायचे होते
    का आज मनाने तुही, तहानला चातक होते…

  • हा मार्ग शोधतो मी…

    textgram_1515906162

    कित्येक वर्ष सरली, तुज दूर जाऊनीही,
    का आज आठवांशी, निशस्त्र भांडतो मी..

    का मोजले मला तू, दुजा कुणी म्हणुनी,
    हा विद्ध जाहलेला, तक्रार मांडतो मी..

    तू दूर लोटले का, मज आपुले म्हणुनी,
    कोडे कसे सुटावे, हा मार्ग शोधतो मी…

  • डावास नांव इश्क

    WhatsApp Image 2017-10-23 at 10.08.00 AM.jpeg

     

    डावास नांव इश्क, जो रंगात येत आहे,
    जीवास माझिया मी, दाव्यास लावताहे.

    ही खातरी मलाही, हरणार मीच आहे,
    रुपास त्या भुलूनी, फासे फितूर आहे,

    नजरेसमोर अजुनी, थोडे तिने असावे,
    म्हणून खेळतो मी, जरी हारलोच आहे.

  • सोहळा

    A post shared by wild639 (@wild639) on

     

    सडा पडे प्राजक्ताचा,
    आज माझ्या ग अंगणी,
    बघ कसा दरवळे,
    आसमंत सुवासानी.

    केले शिंपण मोतीये,
    श्रावणाच्या ग सरींनी,
    जलबिंदूंचे तोरण
    बांधियले पावसानी.

    सारी सृष्टीही नटली,
    साज ओढ्याचे लेवूनी,
    सारा सोहळा बघून,
    भरे मन आनंदानी.

    Transcript to phonetic roman script

    Saḍā paḍē prājaktāchā,
āja mājhyā ga aṅgaṇī,
bagha kasā daravaḷē,
āsamanta suvāsānī.

Kēlē shimpaṇa mōtīyē,
shrāvaṇācyā ga sarīnnī,
jalabindūn̄chē tōraṇa 
bāndhiyalē pāvasānī.

Sārī sr̥ṣṭīhī naṭalī,
sāja ōḍhyāchē lēvūnī,
sārā sōhaḷā baghūna,
bharē mana ānandānī.

    Rough English translation (non-poetic)

    Today flowers of Prajakta are sprinkled in my courtyard.
    Look how air is filled with the mild fragrance.
    Showers of Shravan had sprinkled pearls around,
    rains have hung festoons of droplets.
    mother earth has worn the jewelry of streams.
    my mind is full of happiness when I witness this festivity…

    I am taking my Alexa Rank to the next level with #MyFriendAlexa and #BlogChatter

     

  • अज्ञातसफर

    तांबडं फटफटायच्याही आधी, मी निघालो आहे,
    पायाखालची वाट सोडून, सरावाचा रस्ता मोडून.

    धुक्याची चादर ओढलेल्या किंचित अंधाऱ्या गल्ल्या,
    ओढतायत मला, हाक मारतायत खुणावून.

    माझीही पावलं आपोआपच वळली, उत्सुकतेने,
    मनातल्या साऱ्या शंका खोडून.

    नुकतीच उगवतीला केशरी किनार आली,
    अन आभाळभर पसरली, अंधाराला चिरून.

    अज्ञाताचे पडदे बाजूला सारत त्या गल्ल्या फिरत होतो,
    बहुदा, मुळ मानवी स्वभावाला धरून.

    माझ्या हिस्स्याचे धुके मनसोक्त पीत होतो,
    जोवर मन जात नाही भरून.

    उन्हं तापू लागली तशी धुक्याची मखमली चादरही विरली,
    गावालाही जाग आली आळोखे पिळोखे देऊन.

    अज्ञातातली समाधी भंगली, एकांत संपवला
    हे अज्ञात जग ज्ञात असलेल्यांनी धक्का देऊन.

    परतीचा प्रवास अन ओळखीच्या खुणांचा शोध सुरु झाला,
    उद्याच्या अज्ञातसफरीचा निश्चय करून…