लपवले जे आहे मनाच्या तळाशी,
कितीदा उफाळून येई किनारी,
आंदोलती वादळे जरी अतरंगी,
चेहेऱ्यावरी स्तब्धतेचा मुखवटा….

दिसामागुनी दिवस जाती निघूनी,
तरी वादळे नाही शमली जराही,
अचानक अशी ती येता समोरी,
तत्क्षणी गळाला मुखीचा मुखवटा….

Image credit : Suvarna Sohoni