खरच कळत नाही मला हवंय काय या मनाला…..
क्षणात खोल सागरी तर क्षणात गवसणी गगनाला..
पंख पसरून उडतंय कधी उंच उंच आभाळी…
कधी कटलेल्या पतंगाबरोबर खाते गटांगळी….
असते कधी शूर वीर बाजीराव रणीचा….
तर कधी बनते दासही कोण्या दासाचा….
काय हवाय ते कळतंय का मनाचा तरी मनाला..
का विचारताय ते उगीच आपला याला त्याला????
aditya tu tar atta jar jast che mast kavita karu lagla aahey .. .gr8 yaar .. ..keep it up .. .. .
sahi…….. mast…………tu tar ata prof lyrics writer whayla pahije 🙂
He matra khar aahe nice 1 manacha thang lagat nahi..shodhat jav tevadha tal dur dur rahat jato..
Wow!!
changla lihila ahes
khup chan
tu bhari ahes
Khup chan lihala ahes 🙂