शब्दांची ती धार कधीही
चालवणाऱ्या कळतच नाही
झेलाणाऱ्याच्या हृदयावारल्या
जखमा त्याला दिसत नाही.

जखमेवरती फुंकर सोडा,
पुनःपुन्हा ते वारच होती.
नाजुकशा वेड्या मनाची,
क्षणात एका शकले होती.

विखुरलेली ती शकले सारी,
गोळा करता नवीन घाव.
कसे तुला रे कळतच नाही,
झेलू कुठे हे नवीन घाव.