This quatrain is about the beauty of flowy hair of love interest.
~~~
येती बटा भाळावरी
लाटा जशा त्या सागरी
खेचूनी मज ओढती
नावेपरी त्या अंतरी
~~~
हिंदी मतलब
–
ये तेरी बिखरी लटे,
जैसे सागर की लेहरे,
खिच ले मुझे खुदमे,
जैसे कश्ती छोटी कोई…
~~~
आजूबाजूला घड्याळाच्या काट्यावर चालणारी मानवी यंत्रे घेऊन,
शहराच्या दाट लोकवस्तीतल्या एका उंच इमारतीत राहतो तो.
दिवसभर चालणारे दावे, आकडेमोडी आणि देवाणघेवाण बघत,
आपल्या मनाला यांचा संसर्ग होऊ नये यासाठी निग्रहाच्या भिंती बांधतो तो.
सकाळी पहिल्या चहाबरोबर भोवतालच्या व्यवहारी रुक्षपणाला जाग येते,
आणि त्याला हद्दीबाहेर ठेवण्यासाठी त्याच्या बुरजातली जागा पकडतो तो.
टाइपिंगचा खडखडाट, फोन आणि मोबाईल च्या घणघणाटा पासून लांब जात,
त्याच्या मनातल्या वाद्यवृंदाच्या मंजुळ सुरावटींचा आवाज ऐकतो तो.
हे भयाण वाळवंट भोवतालच्या कोटाच्या बाहेर ठेवण्याचा लढा दिवसभर सुरूच असतो,
संध्याकाळ होते, खडखडाट, घणघणाट, देवाणघेवाण, हेवेदावे, आकडेमोड, शांत होते, आणि मगच बुरुजावरून उतरतो तो.
तिन्हीसांजेपासून पुन्हा सकाळ होईस्तोवरची अखंड रात्र त्याची असते, एकाकी,
पण बाजूच्या कुंपणावरच्या एकट्याच असणाऱ्या पारिजातकासारखा बहरतो तो.
Ājūbājūlā ghaḍyāḷāchyā kāṭyāvara chālaṇārī mānavī yantrē ghē’ūna,
śaharāchyā dāṭa lōkavastītalyā ēkā un̄cha imāratīta rāhatō tō.
Divasabhara chālaṇārē dāvē, ākaḍēmōḍī āṇi dēvāṇaghēvāṇa baghata,
āpalyā manālā yān̄chā sansarga hō’ū nayē yāsāṭhī nigrahāchyā bhintī bāndhatō tō.
Sakāḷī pahilyā chahābarōbara bhōvatālacyā vyavahārī rukṣapaṇālā jāga yētē,
āṇi tyālā haddībāhēra ṭhēvaṇyāsāṭhī tyāchyā burajātalī jāgā pakaḍatō tō.
Ṭā’ipiṅgachā khaḍakhaḍāṭa, phōna āṇi mōbā’īla chyā ghaṇaghaṇāṭā pāsūna lāmba jāta,
tyāchyā manātalyā vādyavr̥ndāchyā man̄juḷa surāvaṭīn̄chā āvāja aikatō tō.
Hē bhayāṇa vāḷavaṇṭa bhōvatālachyā kōṭācyā bāhēra ṭhēvaṇyāchā laḍhā divasabhara surūcha asatō,
sandhyākāḷa hōtē, khaḍakhaḍāṭa, ghaṇaghaṇāṭa, dēvāṇaghēvāṇa, hēvēdāvē, ākaḍēmōḍa, śānta hōtē, āṇi magacha burujāvarūna utaratō tō.
Tinhīsān̄jēpāsūna punhā sakāḷa hō’īstōvaracī akhaṇḍa rātra tyāchī asatē, ēkākī,
paṇa bājūchyā kumpaṇāvarachyā ēkaṭyācha asaṇāṟyā pārijātakāsārakhā baharatō tō.
Poem recited by Aditya Sathe
He lives in a highrise in a crowded part of the city, surrounded by human machines running on the clock. He has built a fortress around him to keep out the contamination of quarrels, under the table transactions and calculations which he witnesses daily. This all starts with the first cup of tea of the day and he takes his place on the battlement of the fortress. He enjoys the symphony in his mind played only for him by his mind-orchestra and ignores keystrokes of typing, a ringing of mobile and landlines. As the dusk approaches, all the cluttering keystrokes, ringings, transactions, quarrels and calculations fade out and finally, he gets down from the battlement. From dusk till next morning, entire night is his, his alone. Lonely, yet he blooms just like a lonely “Parijatak” standing on the fence.
I am taking my Alexa Rank to the next level with #MyFriendAlexa. My current ranking is 3,130,542. I am trying to improve on this. Hope you all enjoy my Marathi poems. You can find my other posts in this campaign here. I would like to thank Blogchatter for the support you guys extend to us.
पुन्हा आपली भेट व्हावी जराशी,
मनी भावना तीच यावी जराशी…
पुन्हा एकदा मीच हारून पैजा,
मनी कोवळी ठेच खावी जराशी…
पुन्हा मागुनी एक द्याविस हाक
मनाची गती तेज व्हावी जराशी…
पुन्हा भोवती तो फुलावा बगीचा
मनाला बीन ऐकू यावी जराशी..
पुन्हा तू नि मी तेच सारे जगावे,
गळुनी जुनी वर्ष जावी जराशी…
Punhā āpalī bhēṭa vhāvī jarāśī manī bhāvanā tīcha yāvī jarāśī... Punhā ēkadā mīcha hārūna paijā, manī kōvaḷī ṭhēcha khāvī jarāśī... Punhā māgunī ēka dyāvisa hāka manāchī gatī tēja vhāvī jarāśī... Punhā bhōvatī tō phulāvā bagīchā manālā bīna aikū yāvī jarāśī.. Punhā tū ni mī tēcha sārē jagāvē, gaḷunī junī varṣa jāvī jarāśī...
Poem recited by Aditya Sathe
I wish, we could meet again, just for a while, and feel the same feelings in our hearts.
I want to lose the challenges and stumble and bear that sweet pain.
will you call me back again when I am about to leave? I want to feel my heart racing again.
I wish that blossom will bloom again surrounding us, and I’ll listen to those fiddle tunes again.
Let’s live those times again, You and I. Let the time lapse, again…
I am taking my Alexa Rank to the next level with #MyFriendAlexa. My current ranking is 4,815,106. I am trying to Hope to improve on this. Hope you all enjoy my Marathi poems.
कित्येक वर्ष सरली, तुज दूर जाऊनीही,
का आज आठवांशी, निशस्त्र भांडतो मी..
का मोजले मला तू, दुजा कुणी म्हणुनी,
हा विद्ध जाहलेला, तक्रार मांडतो मी..
तू दूर लोटले का, मज आपुले म्हणुनी,
कोडे कसे सुटावे, हा मार्ग शोधतो मी…
डावास नांव इश्क, जो रंगात येत आहे,
जीवास माझिया मी, दाव्यास लावताहे.
ही खातरी मलाही, हरणार मीच आहे,
रुपास त्या भुलूनी, फासे फितूर आहे,
नजरेसमोर अजुनी, थोडे तिने असावे,
म्हणून खेळतो मी, जरी हारलोच आहे.
आला श्रावण संख्यांनो,
चला जाऊ बाजाराला,
साज शृंगार करूया,
मास सणांचा हा आला.
भरू बांगड्या सयांनो,
गर्द हिरव्या रंगात,
सौभाग्याचे हे लक्षण,
किणकिणते हातात.
बांधू कंकण मोतीये,
मन खुलेलं क्षणात.
वाटे आकाश चांदणे,
मी बांधले हातात.
या बांगड्या लाखेच्या,
मज घेऊ वाटतात,
फुलतील इंद्रज्योती,
तिच्या साऱ्या आरश्यांत.
काय काय भरू हाती
नाही ठरत मनात,
का होते माझे ऐसे,
दरवेळी श्रावणात?
Thank you Anupriya for such a wonderful suggestion of posting audio of my recitation, and see fortunately Saad Ahmed from “बैठक and beyond” has captured this recitation from our yesterday’s session at “Matoshree Ramabai Ambedkar Udyan, Pune” where I have explained a bit about the poem in Hindi too. Thank you, Saad.
I am taking my Alexa Rank to the next level with #MyFriendAlexa and #BlogChatter