“सोबतीने चाललेला प्रवास अशा एका वळणावर येतो की वाटा वेगळ्या होतात. क्षणात सोबत सुटते, अंतर झपाट्याने वाढायला लागते. प्रत्येक क्षण एक हुरहुर लावतो. त्याचबरोबर
सये नको तू जाऊस खेळ मांडला सोडून, तुझ्याविना माझा पहा श्वास राहतो आडून. अशी उठतेस जेव्हा खेळ अर्धा टाकून, जणू वाटते हा जातो जीव शरीर
एखादी व्यक्ती नेहमीच भेटाविशी वाटते ती मात्र दर वेळी वाट पाहायला लावते. प्रेमात हे असंच चालत राहत सगळीकडे असं सेम सेम असतं. मध्यान रातीला आवाज
ये प्यार ही है जो दिलमे बसा रहता है, जो हर पल हमें झिंदा रखता है. क्या फर्क है जो करो इन्सानसे या उपरवालेसे…
Body and the soul, can’t be separate, our love is just like it, pure and desperate. presence and absence, for body they matters, its only
View More