देवाचे मौन

गाभाऱ्यातल्या देवाचे, आज चक्क मौन सुटले,
ऐकणारा एकटा मी, कानांचे पारणे फिटले,
बरे झाले आत्ता आलास,
अगदी दबक्या आवाजात बोलला.
दिवसभर मागण्यांचा मारा, नवसांचा मारा सोसला.
आठवतं तुला, आपल्या गप्पा व्हायच्या?
लहानगा होतास, येऊन बसायचास,
निरागस असायचे प्रश्न तुझे,
आजूबाजूच्या गोष्टींचे वाटे कोडे,
हळू हळू गर्दी वाढली,
तुझी माझी भेट दुरावली.
मग पुढे काय झालं मलाही कोडंच आहे,
कोणाचं काय चुकलं कळणं अवघडच आहे,
बँक पोस्टातल्यासारखे चौके इथं कोणी आणले?
प्रसाद, फुलं आणि नारळ विकून कोणी खाल्ले!
दर्शन रांगाही वेगळ्या झाल्या,
माझ्या वेळेचाही लिलाव केला…
या साऱ्या गजबजाटावर आवाज करून,
घंटा बडवून बडवून मागण्यांचे नुसतेच आवाज येतच होते.
क्षण दोन क्षण दिसणाऱ्या डोळ्यांत भाव मात्र नव्हते
आज सारं काही शांत झाल्यावर,
गाभाऱ्याची दारं बंद झाल्यावर,
केवळ समई तेवतअसतांना तू आत आलास,
अन् नकळत माझ्या दगडी चेहेऱ्यावर हसू उमटलं,
आत आलास, शांतपणे बंद दाराच्या जाळीतून
अगदी थेट माझ्या डोळ्यात पाहिलेस
अन् आज चक्क माझे मौन सुटले,
तुझ्याशी बोलून बरे वाटले

कविता का अर्थ हिंदी में…

मंदिरके भगवान ने आज चुप्पी तोड़ी, और मंदिरमें सुनने के लिए मै अकेलाही था।
अच्छा हुवा जो अब आए, बहोत धीमी आवाज़ में भगवान बोले।
दिनभर इनकी मांगे सुनो, मन्नतोंकी मार झेलो।
तुम्हे याद भी है? ढेर सारी बातें होती थी अपनी।
बहोत छोटे थे तुम, आके बैठा करते थे यही।
बहोतही सरल सवाल होते थे तुम्हारे, आसपास घट रहे घटनाओंपर।
धीरे धीरे भीड़ बढ़ती गई , और तुम्हारी मुलाक़ात घटती।
आगे क्या हुवा ये मुझे भी नहीं पता, गलती किसकी थी ये भी नहीं समझा।
बैंक और पोस्टऑफिस जैसे काउंटर किसने खोले?
प्रसाद, फूल और नारिया बेच किसने खाए?
दर्शनकी कतारे भी बट गई ,
मेरे समयकी भी नीलामी हो गई।
ये सारे कोलाहलके ऊपर आवाज उठाते हुवे,
बड़े जोर जोरसे घंटा बजा बजाकर “हमारी माँगे पूरी करो” के नारे लगते ही रहे.
पल दो पल दिखते आँखोसे भाव बिलकुल गायब थे।
आज तुम आए, सब शांत होने के बाद,
गर्भगृहके दरवाजे तक बंद हो गए है।
तू अंदर आए तो सिर्फ ये तेल का दिया जल रहा था,
और मेरे पथरीले चहरे पे एक हसी खिल उठी।
तुम अंदर आए, शांतिसे, बंद दरवाजेके जालीसे,
सीधा मेरी आँखोमे झांक कर देखा।
और… आज मैंने चुप्पी तोड़ी,
तुमसे बात करके बड़ी ख़ुशी हुई।