झड पावसाची लागे, सृष्टी आनंदाने भिजे. सख्या तुझ्या विरहात, तरी मन माझे भाजे.
बनवली आम्हीही स्मारके लाखो पहा, आजची त्या स्मारकांची अवस्था ती पहा.. मुखी असती घोषणा त्यांच्या जयाच्या, मनी योजना स्माराकीच्या पार्टीच्या.
त्या दिवशी मला सुट्टीच होती, सकाळ तेव्हाची मजेत जात होती. हळू हळू सगळी आन्हिकं उरकली, मग हातात पेपारांची गाठ्ठी घेतली. सवयीने शेवटचा क्रीडा पान उघडलं.
सर पावसाची लागे, मन विरहात बुडे…. बघ आला हा श्रावण, कुठे दिसे ना साजण… वाटी डोळे हे लावून, सारे दिन हे सरले.. विरहाच्या सोबतीत, ह्या
वाहत जात मन विचारांच्या प्रवाहात… हळूच कधी मागे येतं प्रवाहाच्या विरोधात… गुंतत बुडत विचारात, जात राहतं दूरवर … मधेच हात मारून मागे येतं जेव्हा येतं
खरच कळत नाही मला हवंय काय या मनाला….. क्षणात खोल सागरी तर क्षणात गवसणी गगनाला.. पंख पसरून उडतंय कधी उंच उंच आभाळी… कधी कटलेल्या पतंगाबरोबर
View More