Pieces of m thoughts
It's me, The Sticky, who is the reason behind keeping the bond of love and care between Neha and Sumedh strong. They can't even greet each other on weekdays. But I do it for them on their behalf. She brought me in this Flat No. 701 of Paradise apartments some 9 - 10 months back.... Continue Reading →
Here I am, standing on the shore, holding my world by the hand. Shreya, my li’l princess. Waves are washing away the sand beneath our feet. Shreya’s smile widens with every wave bursting under her feet. She must have picked this fascination about waves from me. It’s been 4 years, she is the nucleus of... Continue Reading →
उन्हं कलली तसे आम्ही सारे शिरप्याच्या मागोमाग परतीच्या वाटेला लागलो. आमच्या कळपाचा आधार असलेला वाघ्या पुढे जाऊन रस्ता सुरक्षित असल्याची खात्री करून पुन्हा शिरप्याच्या पायात पायात चालायला लागला. शिरप्या खांद्यावर काठी आडवी टाकून पुढ्यात चालत होता. त्याला लावलेल्या नाजूक घुंगरांच्या मंजुळ आवाजावर ताल धरून आम्ही मेंढरं त्या जोडगोळीच्या मागे मागे चालत होतो. गुमान मान खाली... Continue Reading →
It was an easy day for me, set routine continued till that moment. Exactly at the time of my daily evening coffee, it happened. It made me break my routine and go out of the way. It was a day of awakening. I was following this routine ever since I joined ‘Globalcorpo' ten years before.... Continue Reading →
प्रचंड उकाड्याची एक ढगाळ संध्याकाळ. उन्हाळ्यातलीच, पण मळभ दाटून आलाय. विनय एकटाच आपल्या खोलीत अंधारातच बसला होता. टेबलवर तासाभरापूर्वी वाफाळता असलेला चहाचा कप आता थंडपणे भरलेला. बाजूला अॅश ट्रेच्या खाचेत बऱ्याच वेळात त्याच्या ओठापर्यंत न पोचलेली सिगारेट जळत जळत फिल्टर पर्यंत पोहोचली होती. तंद्री लागल्यासारखा तो त्या धुराच्या उठणाऱ्या वलायांकडे पाहत होता. समोर टेबलावरच त्याचं... Continue Reading →
मनानी तू केव्हाच पुढे निघून गेला होतास. मुक्त होतास. ‘आपले’पणाचे बंध कधी तुटले मला कळलेच नाही, तुटले, की तू तोडलेस? विचारीन म्हणते कधी भेटलास तर.
त्या संध्याकाळी रोजच्यासारखाच मी रामण्णाच्या त्या खास कॅफे मध्ये बसलो होतो. माझ्या अत्यंत आवडत्या अशा कॉफीचा आस्वाद घेत. तशा महत्वाच्या पण फारशी वर्दळ नसलेल्या एका रस्त्याच्या कोपऱ्यावर रामण्णानी त्याचे ‘मद्रास कॅफे’ चालू केले होते. ऑफिस संपल की रामण्णाच्या ‘मद्रास’मध्ये यायचं, रोजचीच ती खिडकीतली जागा पकडायची, आणि बॅगतून पुस्तक काढून वाचत बसायचं. तितक्यात रामण्णा कॉफी घेऊन... Continue Reading →
It was very special moment for both of them, their love was getting blessings of their loved ones in very ceremonial and royal way. Their joy and happiness was evident on their face. As they look at each other as man and wife.
तसं पाहिलं तर दोनच दिवस आधी त्यांची भेट झाली होती. पण अगदीच थोडा वेळ. आणि कित्येक महिन्यांनी भेटणाऱ्या दोन खास मित्र-मैत्रिणीला तो कसा काय पुरेसा वाटेल. त्यामुळे खूप काही बोलायचं राहून गेलं होतं.
Proudly powered by WordPress | Theme: Baskerville 2 by Anders Noren.